Шаноўнае спадарства! 

      На мінулым тыдні ў ліцэі гасцілі студэнты з Ягелонскага ўніверсітэта, які знаходзіцца ў польскім Кракаве... Спадзяюся,  не трэба нагадваць, што ў гэтым славутым месцы вучыліся Мікалай Капернік і  наш Францыск Скарына.... Хочацца сказаць, што дадзены праект супрацоўніцтва налічвае шмат гадоў, але цяпер было неяк "па-асабліваму" .... 

         Я папрасіла вучняў 10 Ж класа падзяліцца эмоцыямі ад наведвання і паэтычнай імпрэзы ў чароўным доме беларускага мастака Ваньковіча. Запрашаю ўсіх наведвальнікаў блога прачытаць нататкі ліцэістаў  і далучыцца да абмеркавання.....

ВАЛЕРЫЯ МАНУЙЛЎІНА

Музеі - захавальнікі ўнікальнай  гісторыі - гісторыі жыцця чалавецтва. Аднолькавых музеяў няма - кожны з іх па-свойму непаўторны. Дом-музей Ваньковічаў не выключенне.

Сядзіба Ваньковічаў - гэта не толькі месца, дзе можна ўбачыць палотны вядомага жывапісца Валенція Ваньковіча, гэта ўзор мінскай сядзібы мінулых стагоддзяў і магчымасць пазнаёміцца з побытам дваран і шляхцічаў тых часоў.

Сама экскурсія вельмі захапляльная. Ты цалкам, з галавой, трапляеш у тую дзівосную атмасферу даўніх часоў, часоў маладосці гэтай сядзібы, калі ў ёй яшчэ жыў мастак Ваньковіч, калі яго наведвалі такія Людзі як Ян Дамель, Саніслаў Манюшка, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч - сучаснікі і сябры вядомага жывапісца. Іх постаці і цяпер нібы ажываюць у тым неверагодным асяроддзі дома-музея. Яны зноў і зноў клічуць цябе дакрануцца да старажытных палотнаў, да двухсотгадовага раяля, прайсці яшчэ раз па старых залях, акунуцца ў іх славутую гісторыю... Атрымаць мацнейшыя ўражанні і захаваць іх да наступных сустрэч.

АЛІНА ФІЛІПСОН

Учарашні дзень быў настолькі эмацыйна поўны, што ўвечары амаль увесь 10"Ж" хадзіў з усмешкамі на вуснах!

За адзін дзень столькі ведаў. Спачатку, у адзінаццаць гадзін пачалася навукова-практычная канферэнцыя. Вялікі дзякуй выступоўцам за іх працы. Вельмі цікавымі былі працы Антона Рабенчука пра ваўкоў, Валерыі Альгамец пра яе спадчыну - Давід-Гарадок,  Канстанціна Купрынюка пра пана Жыгамонта. І, канешне, даклад госця з Польшчы, добрага ліцэйскага сябра, пана Дзмітрыя Феліксавіча.

А потым мы зноў сустрэліся з польскімі студэнтамі ў доме-музеі Ваньковічаў. Экскурсія была цікавая. Але мне найбольш спадабалася імпрэза, якую зрабіў 10"Ж" клас. Чыталіся вершы М.Багдановіча і сучасных паэтаў. Вялікі дзякуй А.Святлічнаму за музычнае суправаджэнне. Было вельмі шчыра і цепла ў зале.

ШАМАТУЛЬСКАЯ ДАР'Я

Цеплае сонейка, лёгкі вецярок, шчырыя людзі побач. Што можа быць лепш за той вечар? Учора мы атрымалі шанец пазнаёміцца з польскімі студэнтамі, пабываць з імі ў музеі Ваньковічаў, падзяліцца вопытам чытання вершаў. А як жа прыгожа граў на раялі Дзмітрый Феліксавіч! Дзіва, а не чалавек. Тое знаёмства назаўсёды застанецца ў маёй душы,  у маім сэрцы.

ТРУС АЛЕНА

Учора мы былі ў доме-музеі Ваньковічаў. Было вельмі цудоўна. Атмасфера гэтага дома перакінула мяне ў тыя гады. Размова з экскурсаводам была захапляльная. Усе экспанаты былі незвычайныя: ад трубкі, падобнай на кальян, якая мела пах вішні, да прыгожых талерак тых часоў. Цудоўныя жырандолі з выявамі жывёл, вырабы, характэрныя толькі для іх дома, здаліся мне незвычайнымі.

Пасля з захопленымі вачамі і з невялікай стомай мы ўвашлі ў залю, дзе стаяў раяль. Мы ўжо ведалі, што будзе і мы былі гатовы. Рыхтаваліся не адзін дзень... Хочаце ведаць, што было? А вось: дзеля нашых дарагіх гасцей з Польшчы мы распачалі вершаваную імпрэзу. Спадзяюся, што ім спадабалася. Нашы вершы суправаджаліся мелодыяй раяля, на якім граў ліцэіст, вучань адзінаццатага класа, Святлічны Аляксандр. Вялікі дзякуй за яго майстэрства. 

Скончылі імпрэзу цудоўным вершам бацькі нашага польскага сябра, Дзмітрыя Феліксавіча. Дзмітрый Феліксавіч - кандыдат навук, вельмі адукаваны чалавек. Ён вялікі знаўца беларускай мовы. Ён цудоўна чытаў вершы, як на беларускай, так і на рускай мове. У нейкі момант па мне прабеглі дрыжыкі: настолькі вершы расчулілі нас. Увогуле, мне ўсё спадабалася. Я не шкадую, што менавіта нас абралі суправаджаць гасцей з Польшчы ў музей.

ГРЫЧАН УЛАДЗІСЛАЎ

Пятага мая мне пашчасціла пабываць у доме-музеі Ваньковічаў - месцы з незвычайнай гісторыяй, якая застанецца ў памяці яшчэ надоўга. Як толькі ўваходзіш у пакоі шляхецкай сям'і, ты паглыбляешся ў атмасферу нечага дзіўнага і таямнічага. Вельмі ўразіла ўсіх і вершаваная імпрэза, якая злівалася з мелодыяй раяля. Вершы Максіма Багдановіча і сучасных паэтаў у трактоўцы вучняў сталі гучаць для мяне па-новаму, а раяль толькі ўзмацняў  мае пачуцці. Напрыканцы імпрэзы адбылося нечаканае: нашы польскія сябры пачалі таксама дэкламаваць вершы. Гэта было вельмі цудоўнае спалучэнне беларускай і польскай літаратуры. 

ЮРЧЫК ЛІЗАВЕТА

Ад учарашняга дня  ў мяне засталіся глыбокія ўражанні. Перш за ўсё мне падабаўся сам будынак музея, яго архітэктура. Знешні выгляд, аднак, меў значнае адрозненне: пакоі музея былі падобныя да пакояў двевятнаццатага стагоддзя. Некаторыя дэталі стварылі непаўторную атмасферу: невялікі ўрок этыкету з веярамі, шыкоўны раяль і цудоўнае выступленне вучня нашага ліцэя, чытанне вершаў. Мая агульная адзнака застаецца высокай. Усе было вельмі файна.